قوله تعالى: بسْم الله الرحْمن الرحیم بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
و السماء و الطارق (۱) بآسمان و بآنچه بشب پیدا مىآید.
و ما أدْراک ما الطارق (۲) چون نیک دانى که آنچه بشب آید چیست؟
النجْم الثاقب (۳) ستاره درخشان.
إنْ کل نفْس لما علیْها حافظ (۴) هر کسى و هر تنى آنست که برو گوشوانى است،.
فلْینْظر الْإنْسان مم خلق (۵) در نگرا مردم که از چه چیز آفریدند او را.
خلق منْ ماء دافق (۶) بیافریدند او را از آبى افکنده ریخته.
یخْرج منْ بیْن الصلْب و الترائب (۷) بیرون میآید از پشت مرد و استخوانهاى سینه زن.
إنه على رجْعه لقادر (۸) آفریدگار او بر باز برد او توانا است.
یوْم تبْلى السرائر (۹) آن روز که بر رسند و باز نگرند پنهانها.
فما له منْ قوة و لا ناصر (۱۰) او را نه نیرویى که بان تاود یا کوشد، و نه یارى که او را یارى دهد.
و السماء ذات الرجْع (۱۱) بآسمان با باران.
و ما هو بالْهزْل (۱۴) نه سست و نه گزاف.
و الْأرْض ذات الصدْع (۱۲) و بزمین با شکاف.
إنهمْ یکیدون کیْدا (۱۵) ایشان دستانى مىسازند نهانى ساختنى.
إنه لقوْل فصْل (۱۳) که این قرآن سخنى است درست و راست.
و أکید کیْدا (۱۶) و من کارى میسازم نهانى.
فمهل الْکافرین این ناگرویدگان را درنگ ده أمْهلْهمْ رویْدا (۱۷) فرو گذار ایشان را اندک روزگار.